به گزارش فرارو، فرشاد مومنی یکی از اقتصاددانان مطرح کشوردر زمینه انجام مطالعات توسعه در ایران می‌گوید: همه کسانی که چه در داخل و چه در خارج در خصوص ایران کار می‌کنند به پارادوکس ایران» معتقدند. یعنی وقتی که شما از بیرون به جامعه ایران و ظرفیت‌های مادی و تاریخی آن نگاه می‌کنید همه چیز حکم می‌کند که این کشور باید بسیار بزرگ‌تر و عظیم‌تر از این جایگاهی باشد که هم اکنون در آن قرار دارد، اما وقتی‌که به کارنامه نگاه می‌کنیم می‌بینیم که این عملکرد روحیه خراب‌کن است. البته این پارادوکس در همه قسمت‌ها وجود دارد، اما آن چیزی که بسیار مهم و اساسی است پارادوکس برنامه‌ریزی در ایران است.
وی افزود: ایران در میان کشورهای درحال توسعه در زمره پیشگامان برنامه‌ریزی محسوب میشود. ما در طول دهه‌های گذشته همه هزینه‌های مربوط به یک کشور توسعه‌یافته را در طول ۸۰ سال گذشته پرداخت کرده‌ایم، اما تقریباً هیچ یک از دستاورد‌های حداقلی از جامعه‌ای را که بنا دارد به صورت برنامه‌ریزی عمل کند، در دست نداریم. اگر بخواهیم به صورت هدفمند گامی در زمینه برنامه‌ریزی برداشته باشیم.
مومنی بیان داشت: یکی از شگفتی‌های برنامه‌ریزی در ایران این است که ساختار دائماً دستگاه‌های هماهنگ‌کننده را در ایران ایجاد می‌کند. به دنبال هر دستگاه جدید موج جدیدی از بحران ناهماهنگی ایجاد میشود. اگر بگوییم از میان اسناد پشتیبان برنامه‌ریزی در کشور هیچ یک از آن‌ها از منظر هیچ یک از این فلسفه‌ها نوشته نشده است، سخنی به گزافه نخواهد بود.
درباره این سایت